تیم ملی تکواندو بانوان بامداد فردا ( چهارشنبه)به عنوان اولین گروه، تهران را از طریق فرانکفورت آلمان به سمت پائوبلا مکزیک -محل برگزاری بیست و یکمین دوره مسابقات قهرمانی جهان- ترک می کند.
سرمربی تيم ملي بانوان تکواندو پیش از سفر به مکزیک، ابراز امیدواری کرد در مكزيك 2013 با تیم چهار نفره اش ضمن استفاده از تمام تجربیاتی که تاکنون کسب کرده، طلسم بی مدالی بانوان بزرگسال ایران در مسابقات کیوروگی قهرمانی جهان را بشکند.

آنچه در ادامه می آید گفتگوی مجله فدراسیون تکواندو (ویژه نامه مسابقات جهانی 2013 مکزیک) با مریم آذرمهر است که می خوانید:

*شرایط 4 مبارز تیم بانوان در آستانه مسابقات جهانی مکزیک چگونه است؟

-خوشبختانه آسیب دیده نداریم و تمرینات خوبی را مطابق با آنچه برنامه ریزی کرده بودیم، پشت سر گذاشتیم. به واقع همه چیز مهیای حضور مان در مسابقات قهرمانی جهان است.

*از کیفیت فنی نفرات راضی هستید؟

-قطعاً این چهار نفر بهترین های تکواندو ایران هستند. بضاعت تکواندو بانوان همین است. آنها از نظر فنی چیزی برای حضور موفق در جمع مدعیان، کم ندارند.

*اما تکواندو بانوان در ده سال گذشته علیرغم موفقیت در مسابقات آسیایی، هنوز به مدال جهانی دست پیدا نکرده است.

-قبول دارم. شاید کسب تنها یک مدال می توانست کمک زیادی برای روند رو به رشد تکواندو بانوان باشد. نمی دانم شاید قسمت این باشد که اتفاق مهم تاریخ تکواندو بانوان در مکزیک 2013 روی دهد.

*ما دو مرتبه تا کسب مدال در مسابقات قهرمانی جهان پیش رفتیم اما هر بار به دلیلی از رسیدن به این مهم باز ماندیم.

-به نظرم از نظر روحی- روانی آماده نبودیم و گرنه از نظر فنی مشکلی وجود نداشت. در کره 2011 سوسن حاجی پور در پای سکو به قهرمان المپیک باخت در حالی که می توانست با پیروزی برابر او کسب مدالش را قطعی کند. این اتفاق در سال 2009 هم افتاد.

*پس هدف تکواندو بانوان شکست طلسمی است که شاید مانع از پیشرفت هر چه بیشتر می شود.

-این بار هدف ما عبور از پای سکو است، نه ایستادن زیرآن. خوشبختانه بچه ها به این خودباوری رسیده اند که از نظر فنی مشکلی ندارند و فقط باید "بخواهند" تا به آنچه هدفشان است برسند.

*خیلی وقت ها نتایج بانوان با تیم مردان مقایسه می شود که سالهاست به یکی از قطب های بزرگ دنیا مبدل شده است.

-این مقایسه اصلاً درست نیست، از هیچ منظری. به لحاظ پتانسیل و پشتوانه آقایان فاصله زیادی با بانوان دارند.

*چطور؟ شما هم لیگ خوبی و منظمی دارید؟

-می خواهم بگویم اگر پتانسیل در تکواندو مردان 100 است در بانوان 20 است. بله! ما لیگ داریم و اتفاقاً بهره خوبی از آن می بریم اما نواقصی هم وجود داشت. مثلاً به نظرم لیگ برخلاف گذشته امسال کمک بیشتری به تیم ملی کرد. چون بازیکنان ملی پوش در تیم ها پخش شده بودند و این سبب شد تا رقابت جدی تری را میان تیم ها شاهد باشیم.

*یکی از مشکلات تغییرات مداوم در تیم بانوان است. در حالی که تیم مردان در بسیاری از اوقات با شناسایی چهره های مورد نظر به ثبات نسبی می رسد.

-این به شرایط متفاوت زندگی ورزشی و حتی اجتماعی آقایان و بانوان باز می گردد. بسیاری از مشکلات و مشغله های زندگی شخصی مانع از ادامه حضور بانوان در ورزش قهرمانی می شود اما آقایان با چنین مشغله هایی روبرو نیستند. اگر دقت کرده باشید خیلی از دختران نوجوان در آسیا و حتی جهان صاحب مدال و عنوان می شوند اما به مرور در زندگی اجتماعی راهشان از تکواندو جدا می شود.

*به جز مباحث روحی- روانی که گفتید تاکنون در میدانهای بزرگ بانوان تکواندو را دچار مشکل کرده، دیگر چه فاکتورهایی سبب شده تا امروز ما مدال جهانی در کیوروگی نداشته باشیم؟

-ما در حالت عادی سطح تکنیکی و تاکتیکی خوبی داریم، اما گاهی اوقات وقت کادر فنی در اردوهای تیم ملی صرف آموزش تکنیک و تاکتیک می شود. این را به طور کلی می گویم و ارتباطی به تیم فعلی ندارد. تیم ملی جایی برای اصلاح تکنیک ها و بعضاً آموزش تاکتیک هاست نه مکانی برای یادگیری. این نشان می دهد که باید برنامه ریزی جامع تری داشته باشیم.


*به تیمی که می برید چقدر امیدوار هستید؟

-من به هر چهار مبارزم ایمان دارم. می دانم همه آنها به مکزیک می روند تا با تمام توان بجنگند. بارها و بارها با یکدیگر حرف زده ایم. هر چهار نفرشان هم قسم شده اند تا در مکزیک طوری مبارزه کنند که در بازگشت پشیمان نباشند. ما بهتر از اینها نداریم. پس به همه آنها امیدواریم. واقعیت این است که تیمی را با برگزاری انتخابی های شفاف تشکیل دادیم که همه نفراتش، بالاترین رنکینگ ها را دارند و بهترین نتایج را گرفته اند. به واقع تشكيل اين تيم سليقه اي نبوده و همه چيز روي حساب و كتاب بود. پس به مکزیک می رویم تا برای ایران و به خاطر پرچم کشورمان و موفقیت تیم ملی بجنگیم و حقانیت بانوان تکواندو را به اثبات برسانیم.